نيايش

نام تو آغاز كلام و صدا/مطلع هستيست به نام خدا
مهر تو گسترده كران تا كران/دست تو بر دست و دل دوستان
حمد و ستايش همه از آن توست/كون و مكان گوش به فرمان توست
خوب و بد از رحمت تو بهره مند/آب دهد ابر تو پست و بلند
پادشه روز قيامت تويي/صاحب ميزان عدالت تويي
شوق پرستش همه تقديم تو/دست نيايش همه تسليم تو
راهنماي دل عاشق تويي/مرشد هر سرو و شقايق تويي
حاجي گم كرده صراطيم ما/مُرده دل و غرق نشاطيم ما
حلقه ي خاكيم فصوصي بده/گوهر تقوا و خلوصي بده
تا نرد پاي به بي راه ِ خشم/تا نشود بسته به راه تو چشم
اي كه گل از عشق تو زيبا شده/باغ جهان از تو شكوفا شده
درّه به دستور تو دريا شود/موج به امّيد تو برپا شود
چشم و چراغ همه عالم تويي/مونس جان و تن آدم تويي
دل تپش از شوق تو آموخته/شمع محبت زتو افروخته
اي عدم از عشق تو آدم شده/با الم آميخته عالم شده
اي كه تويي نيك ترين خالقين/بر تو زتو باد هزار آفرين!
روح بشر بازدم ذات توست/پهنه ي هستي همه آيات توست
گر مَلَكت سجده كند بر بشر/يافته از عشق تو آن جا اثر
سجده كند بر نفَس پاك تو/ورنه بشر نيست به جز خاك تو
اي كه تو آموختي ام نامها/اي كه رهانيدي ام از دامها
ديده ز انوار تو بينا شده/پير ِ دل از عشق تو برنا شده
مشرق و مغرب همه از آن توست/هر طرفي وجه درخشان توست
نيك تر از رنگ تو در باغ نيست/داغ تر از دوري تو داغ نيست
گاه پُر از شور كني سينه را/گاه زني نقش غم آئينه را
شادي وغم آيه ي احسان توست/دار و ندارم همه از آن توست
اي كه مرا ساختي و سوختي /اي كه به من شعر غم آموختي
غم به تو نزديكتر از شادي است/يك قدم از غصه به آزادي است
اي كه بوَد ياد تو آرام دل/كشتي دل بي تو نشيند به گِل
اي تو غنيّ و همه محتاج تو/عرصه ي دلها همه آماج تو
جز تو نگيرد احدي دست را/غير تو بالا نبرد پست را
هردو جهان يك وجب از كوي تو/نيست شود هرچه به جز روي تو
نيك تر از هرچه نگهبان تويي/درد تويي علت و درمان تويي
اي كه كني باز در ِ بسته را/اي كه پناهي تو دل ِ خسته را
اي تو شفاي همه ي دردها/فاتح پيوسته ي آوردها
اي كه تو داني همه بيدادها/اي تو غياث همه فريادها
ظلم شد از حد بشر بيشتر/سمّ ستم كُشت بزن نيشتر!