میکوبم مضرابـــ را ؛ بر سینه ی سـازم . . .
جیــغ می زند . . .
" بـــــــــاز ای الهه ی نــــــــاز ؛ با دل من بســــــــــــاز
کین غم جان گـــــــــداز ؛ برود ز دلــــــــــــم . . . "
هارمونـی زیبایی شده
سنتـــــور ، صدایـــی لرزان ، چشمـــی باران . . .
سُــلِ زرد تـاب نمـی آورد ؛
انـدوه آرمیـده در صدایــم را . . .
وداعِ سیـم و ســاز . . .
و سیـم دیگری به جـایش . . .
و همچنـان میخوانـم . . .
" گر دل من نیاســــــود ؛ از گناه تو بـــــــــود
بیا تا ز ســــــــــرم ؛ گنهت گــــــــــــذرم . . . "
-----------------------------------
مضرابـــ ، خَـرَکـــ ، سکوتــــ ، چنگـــ ، دولاچنگـــ . . .
میدانــی ؟
شایـد اینهـا تنهـا واژگانـی هستند که از کودکـی در زندگـی ام می رقصنــد
و هیچگـاه خستـه نخواهـم شـد ؛
از طنــازی شـان . . .
-------------------
ای سـاز بـاوفــا
بـه ذوقِ پس از نواختـن " رود وُلگــــا " قسـم . . .
رقیبــی برایتــــ نخواهــم یافتـــ . . .