لیلیانه

معشوق من تقديم باجنون به تو اين ليليانه ام
تر کن لبي از اين عصاره غزل عاشقانه ام

در وصف تو هر واژه اي صدا زدم آخر سکوت کرد
از من مخواه آئينه باشمت افق بي کرانه ام

پرواز را بخشيده ام به حسن فريب دو چشم مار
اين روزها احساس يک پرنده بي آشيانه ام

اين زمزمه از ناي خسته غزلي پر گرفته است
لختي بمان شايد نصيب ساز تو باشد ترانه ام

در دوردست آن سايه سال هاست به سمت تو مي وزد
در اين بهار بيدارباش پيراميد جوانه ام

من قانعم از با تو بودنم به کنارت نشستني
از من مگير ديگر به زخم فاصله هايت بهانه ام

اين آفتاب اينک به شامگاه طلوعش رسيده است
خاموش شد در آسمان چشم تو گويي نشانه ام