عمرکوته

می رسدپیری زره دل نغمه خوانی می کند
زاه دل چشمان خیسم همزبانی میکند
دفترعمرم ورقهامی خورد امابسی
درشگفتم دل چراگاهی جوانی می کند
درجوانی قدکشیدم همچوسروی سبزوشاد
روزگارآن قامت سروم کمانی می کند
روزگاری همقدم بودم به آهویی به دشت
این کنون پایم قدم راناتوانی می کند
خاک وکوه دشت وصحرامانده برجا
آدمی برعمرکوته شادمانی می کند
نفس انسان راه خوشبختی ببنددبررخش
چندروزی رابه غفلت زندگانی می کند
اعتماداعیش خاکی چون قفس باشدولیک
عشق دلبرزندگانی جاودانی می کند.