آن گوهر يكدانه كه گويند تو هستي

در چشم تو جاميست كه جمشيد ندارد
در قلب تو نوريست كه خورشيد ندارد

آن گوهر يكدانه كه گويند تو هستي
راه دگري جز ره توحيد ندارد

زيبايي گل پيش جمال تو حقيرست
بي بوي تو گل اين همه تمجيد ندارد

ابر نفَست منشاء روئيدن دلهاست
بي نام تو بستان جهان عيد ندارد

در حسرت ديدار تو حيران وجوديم
نزديك دلي، ديده ولي ديد ندارد

هرگز نفَسي راحت و آرام نگيرد
قلبي كه به احسان تو امّيد ندارد

فرياد ز بتخانه برون آي كه منزل
راه دگري جز ره توحيد ندارد