آواره ترین خیال

آواره ترین خیال

خاطرم هست که آن لحظه و آن ثانیه ها

آن زمانی که خودت رد شدی از کوچه تنهایی من

بودنت باور من بود

به خیالم دل تو با دل من بود

ولی امروز به احساس خودم خندیدم

که چقدر ساده و یکرنگ تر از آبی بود

آنقدر پا به خیالم بودی

که صدای قدمت لحظه ای از خاطر من دور نشد

آن زمانی که به خاطر دارم

آسمان آبی بود

دل تو با دل من، بهترین قابی بود؛

که خیالش باز هم هست در اندیشه تنهایی من

ولی افسوس که آویختمش

پشت آواره ترین پنجره بسته قلبم

باز هم

چشم به چشم قاب احساس خودم می شوم و

باز هم خنجر یادت به خیالم خون شد

گرچه آواره شدن سهم من از یاد تو بود

دل من می خواهد

یکبار

فقط بار دگر آیی و بینی

در حسرت آن روز

آواره ترینم

21 بهمن 92............