نمی دانم چه می گویی من از انـــــــــــکار بیزارم
از این مسکین چه می دانی که گفتی من گنه کـارم
دروغی گفته شاید یک مریضی یا که اهـــــــریمن
خورم نانی ،کنم شکری،نخواهم نان شک خوردن
به جز نفرت ،به جز کینه ،هزاران دشــــــمنی دیدم
چه می گویی ،دگر بس کن که من مجنون تر از بیدم
گواهم جز خدایم نیست،می دانـــــــــم،نــــــمی دانی؛
ببین دریا وجودم شد خورم چوبی ز نــــــــــــــادانی
چه می دانی که نابودم ،ندارم جان ،سرم مـــــــشکن
خوراکم اشک و بی خـــویشم،ریاضت داده ام بر تن
نه بد بودم،نه بد کردم،نه حقّــــــــــی کرده ام حاشا
نه مهری دیده این قلبم،نه پیدا شد خُــــــــــدا اینجا
نشستم نان خود خوردم،ببین ریگی به کفشم نیست
کسی کفشی به پایم کرد،نمی دانم مُـــرادش چیست
به روزی خاک می گردد همان جسمی که ما را کشت
نمی دانم، کنم نفرین، ویا بر دین و دنیا پُــــــــــــشت!
خداوندا بگیر این دست رنجورم ،پریــــــــــــــــشانم
پر از دلواپسی گشتم، به یک تلواسه مـــــــــــــهمانم
به چشمانم به دستانم به پاهایم،امیــــــــــــدی نیست
پر از کفرند این مردم،سبب بر این پلیــــدی کیست
ببین دنیا پر از احمق،پر از دزد است و بی وجدان
ندارم طاقتی امّـــــــــــــــــــــا،خُــــــدایا حــــقّ مـــن بــــستان
چقدرررر زیبا نگاشتید
دل تان شاد
یگانه خدا یاورتان