غم بی پایان

گرگ ومیش است هوا

ابرهایی، که شکسته به نسیم

وبهاری،که اندوه فراوان دارد

ظاهرش خندان است

نم نم بارانی 

که ز مژگان جاریست

چلچله ،با سرعت

می خرامد به میان گلها

فکر ها خسته

وهم زیر فشار

چشمه هم خسته

از این رفت وعبور

متورم شده است

باد شرقی به شتاب

وصدایی کوتاه

که مرا می خواند

تو از این خانه ی تن، بیرون آی

جان شرابی است، که از جام طلا

می گریزد به شتاب

غم واندوه

زیادی باقی است

ودگر وقت ندارم

که تورا ناز کنم

غم بی پایانم