مشتری میخانه

من مشتری میخانه ام ساقی بیاور جام را

لبریز کن آنرا زمی شیرین نماید کام را

در روز بعضی کارها کام مرا تلخ میکند

الحال تو لطفی بکن شیرین نماید کام را

من مشتری بی مایه ام اشکی بود سرمایه ام

اکنون که تقدیم میکنم سرمایه و ایلام را

حتما قبولش میکنی زیرا تو میباشی صمد

خوشنام کردی تاکنون این مشتری بد نام را

هرکس بیاید نزد تو محروم نگردد از درت

باشد سیاه و یا سفید یا اینکه سـرخه فـام را

دستم بگیر ای ساقیا حاجت نما من را روا

بنگر به احوال دگر، پر کن زمی این جام را

میخانه باشد جای من جای دگر نیست جای من

لطف تو هست کالای من تسکین بده آلام را

گر مشتری دل بشکند آهی ز دل بیرون کند

زودی جوابش میدهی بشکن دل گمنام را