شعربلوچی وفارسی کتابم از نجات تا نشاط(13)ایوب ایوبی

109)برمشکلات باشدچون مادر ؛ این خطاها *

هر لحظه او بزاید این گنج تجربه  را

110)گر فکر خوشگلان را چون فکر خود بدانی*

در بدترین خیالی آی آدم روانی

111)آن فکر واین خیالات آغاز رنج جان است*

وان ظلم و این جفاها قـَـدرِدلت کند پَست

112) وقتی که یک مربی می یابد این جفا را*

 کوشا شود  دمادم می کاهد این خطا را

113)افکار پوچ وباطل از فکر وسر برون کن*

افکار پوچ باطل با مشت و لگد زبون کن

114)خود ازسرت برون کن افکار پوچ بیمار*

آنگه شوی تو عاقل وز غم شوی تو بیزار

115)علم بشر نگنجد در عقل ناقص کـَس*

ترسی روا نباشد ،کوشش کنم از این پس

116) نادان اگر کلیدش سستی بُود سراسر*

ماند دراین گِل شُل هر روز وشب در آخر

117)هر دم تلاش خود کن تا مزد علم بینی*

خواهی اگر کمالی رو سوی شهرچینی

118)علم ار فزون نکردی در یار؛ زین کمالات*

چون مُرده ای بماند انسان با خیالات

بلوچی:

●زَهْمَئ ̈طَپّ رَوْتْ زُبانَئ ̈طَپّ نَـرَوْتْ

●هُدا کِه دا چَه ماجُسْتْ نَکـَنْ

●وَتی تـَگِــرْدْ بڃ مِنَّـتِـنْ

●دَ ستی هَرا نَرَسی پالاما دِ رّی

●کـَـنْدۏکڃن جَـنْ دِگِـه مَردانی یارِنْتْ

● پیلّـَـئ کـَـوْمْ آسْ مانْداریتْ وپُـشْـتـا نَچاری

●کڃنَگـَـئ بِراتا بِـراتْ نَبی

●تـَهی ماتْ هَـپْـتْ پُـشْـتا جَــنـۏزامِـنْـتْ

●تیّ مِـلْکْ گـَـوْرانی چَـراگْ جاهِـنْـتْ

●شـــوهی؛ گِرڃـوانَـنْتْ و بڃ شوهْ هَـمْ گِرڃـوَنْـتْ

●اُشْتر دُزّی گۏن چڃرکِنْزّگْ نَبی