شعربلوچی وفارسی کتابم از نجات تا نشاط(11)ایوب ایوبی

97) بی امتحان قدرت ترست عجیب باشد*

وین درد نزد دانا دردی غریب باشد!

98) چون امتحان نکردی این راز گوی به عالِم*

او ترس می زداید وز غم شَوی تو سالم

99) بردست شخص ترسو عالِم دهد کلیدی*

این یک کلید باشد از دست گل نویدی!

100) او یار من شناسد ؛هم،حال من بداند*

پس کشتیِ غم من برساحل او رساند

101)بر هر حسود نادان فرصت مده حسودی*

وقتی زبان گشاید او می کند جهودی

102)بد می کند حسودَک افکار مردمان را*

آلوده می کند او افکارآدمان را

103)چون فرصتش بدادی او توطئه بپا کرد*

افکار و قلب مردم از تو نماید او سرد

104)دریاب هوش خود را وان قیمت سرت را*

افزون بکن تفکّر هرگزمَکـَن پَرَت را

105)رسوا مکن خودت را در چشم آدم پَست*

وان کس که این خطا کردخودرابه دست خود بَست!

106)خدشه مَزن به عزّت با دست نازک خویش*

پایین مکن مقامت افزون بکن از این بیش

بلوچی:

● مِهْرْپَـه بُها زیرَگْ نَبی

● سردارْکِه دُزّانی یارِنْتْ ناموسْ ونَـنْگی گارِنْتْ

●دزّانی مات هررۏچ پیگْ نَـپَچَنْتْ

●دڃگ لـَهْرْکـَـنْتْ وَتی سُنْـ̈طانْ سـۏچی

● پِـنْچ وگـۏشت جدا نَـیَـنْتْ

●مَوْتـَئ نشانی گرمڃن تـَـپِنْتْ

●هَوْرَئ نشانی دَنْزومُجِنْتْ هِـشْکـَـئ نشانی بِچْکـَنْدَگِنْتْ

●بڃرپَه دیـری نَـرَوْتْ