رمزینه

اندازه های تو  ،
در واژه های من ،
آرایش ِ تقدس محض است .

غلیان سرفه های دلم نیز .

زهرآب خامُشان لغاتم
شیرابه ی کمین شده در محض زوزه هاست .

واهمه در من
هنوز دست نَشُسته .

آبله ، روی مشت دلم را گرفته نیست .

با خامه ی کدام قالی ی کهنه بگویمت ،
قبری که هیچ آدمکی در کفن نداشت ،
برکهنه پیچ ِ  فقر ِ اسافل
دچار شد ...

واندوه قلب سوزش چشمم
دنبال واژه نیست .

از من عبور کن .