جوانی

مرا رها کنید از این درد ِ جان سوزم 

وای ِ  من  خیری   ندیدم   از    جوانیم

نصیبم نشد از جوانی  جز آه و درد

کفن پوش سرم شد  به  مرگ    جوانیم

ندانم  چه  شدم  و  چه  بر سرم  آمد

حال, در این روزگار ِ پیری مرگ آیدم

چه  خیال های باطل پروراندم در سر

آرزو  به  دل  ماندم  و بخت  بد  دیدم

چقدر من  منم  گفتم  و نشدم  نیم  من 

حال , مدفن  کاخ  ِ  آرزو هایم  شدم

بس است نفس ,گلایه بس است  تا به کی

از گذشته یاد نکردن  هنر است , قسم