فصل غصه ها

"فصل غصه ها"

نشسته ای چه منتظر، خبر زاو نمی رسد؛

به باغ بی برگ و درخت آب سبو نمی رسد؛

رسیده فصل غصه ها، به دل کویر گشته ام؛

ببار بر من آسمان، زیان به تو نمی رسد؛

به خنده های زیر لب نزن تو نیش بر تنم؛

درون اگر چه بشکنم، نشان به رو نمی رسد؛

غم زمانه گر شود چو بار کوه بر دلم؛

بجز صدای خنده ام گوش عدو نمی رسد؛

زدم زباده ای قدح، روح و تنم جدا به ره؛

قیاس لذت جهان به گردِ او نمی رسد؛

( طوقی)