مطایبه عاشقانه

مطایبه

چنین می گفت محبوبم که یاری نازنین داری

 بنازم ناز تو ای دل که مارا این چنین داری        

طمع بر لولوء تابان خطر بسیار می باید

 تو اما با خیال خوش همه در و نگین داری  

دمادم وعده حوری به رضوان می دهد ساقی

تو اما اندرین وادی بهشتی بر زمین داری

سرشتند از گل آدم پری رویان سیمین بر

همه وصف پری رویی به یکجا برترین داری

برو ای یار دوراندیش و صد شکرانه بر اوکن

 به لطف قرب محبوبت زیارت بهترین داری

زیارت می کند معشوق را عاشق به خون دل

 نکردی جهدی و اینجا غزالی مه جبین داری

چنین میراند یار من ز وصف طلعت رویش

ومن مبهوت و او پرسان چرا خود راغمین داری؟

بدو گفتم که یار من, تویی ماه پری پیکر

همه وصفی که می گفتی تو درطبعت عجین داری   

منم  درعشق تومفتون و در زیباییت اما

 بدین خر کردن عاشق, هزاران آفرین داری...