یار خون آشام

من همان
 عاشق
شیفته نگاهت
نظری کن تا خون ریزم
 به جامت
نوش جام
 پر ازخون  عشقم
سبک گردم..
 پر کشم هوای
 عشقم
من آن مجنون
بی سر وپای
 عشقم
که لیلی خون خواهد
 از جگر خشکم
همچو فرهاد
فرقم دریدم
خمره شیرین را
 پر کردم
  از عشقم
عمرم رسید
 به چهل و اندی
 هنوز خمارم
خمار آن اشاره
 محبوب دل آرامم
 همسه ائی
 آمد به گوش
(فکری) ای جگر سوخته  بی ابرو
بگو چه خواهی
از آن اشاره نگاهم.

با سلام و درود
خیلی وقت بود  می خواستم دفتر ندائی از غیب را باز نمائیم که برای این جانب بسیار عزیز است  که حاوی احساس و اندیشه روزهای است که بعد از بیست و اندی سال ننوشتن فارسی روی به قلم و نوشتن آوردم .که بیشتر حال و هوای کلاسیک دارد و خوب می دانم که سر پا مشکل در وزن و قافیه و آهنگ دارد اما چه کنم ندائی از غیب را واقعا دوست دارم .به بزرگواریتان ببخشید