بانوی نقره ای

بانوی نازو نقره ای و مهربان من

 آرام بخش جان و دل ناتوان من

با نغمه های مهر زعشق و زدوستی

می گوید از نوای دل و داستان من

پر  نور می کند به فروغی شب مرا

 روشن ستاره ئ غزل و کهکشان من

با نازو سازو راز مرا پند می دهد

 آن بلبل خجسته دل خوش زبان من

بر دوش می کشد غم تنهایی مرا

 بر شانه هاش بار سر سنگدان من

بر چشم او گُلِ این گُل ستان منم  

همواره اوست ناز کش و باغبان من

با یک نگاه خود چه غزل ها که از بهار

پرتاب می کند به خیالِ خزان من

انگار کودکم  که هنوزم شبان تار 

بیدار می شود به صدا و فغان من

تنها کسی که نوازش کند هنوز   

این زبر پوزه ئ خشن وریشران من

تنها به بار نشانده مرا که اوست     

 تک قهرمان وشیر زن داستان من

آن قلب سال خورده چه خوش ضرب می زند

 از ضرب اوست ضربه ئ قلب جوان من

او مادر من است و همینم کفایت است   

 یارب نگاه دار که او هست جان من

حامد ز روز ازل نقش او زَدَست     

وز عشق اوست چشمه ئ طبع روان من

تقدیم به مادرم در تولد 68 سالگی

حامد زرین قلمی


23/11/89