عالیجنابان پدر...

مرا دنبال کنید

رنگ شــعــر

رنگ زمینه

دفاتر شعر آفرین پنهانی

آخرین اشعار ناب آفرین پنهانی

(از مجموعه ی: " و زمین نام دیگر من است") شب روی لچک های آبادی تب می کند و زمین که با کهنه زخم های کبود اهلی و می زائید هر روز نان دهکده را در قلاده ی وهمی است که شرقی ترین صدا را به بند می کشد. چرا در تاول زخم هام نشانم نمی کنی؟ این جا پایان جهان است و من در کوچِ روزهای نیامده نه پیشوارِ ایل نه پسوارم بازمانده ی تلواسه های غروبی ام که لب های مادرم را ضجه می کشد. چه گونه می خواهی مرا جار بزنی؟! من از خودم تو از دست هایی خو کرده بر خار و سنگ قرن ها دور شده ام. عالیجنابان پدر! سهم من ستون شدن در کپرهای بی سقف نیست عدالتی است که در اندیشه ی شما صفر شده است. این زمین با نفس های من خو کرده است چه قدر از عمر مرا پس می دهید؟!

۰

شاعر درخواست نقد دارد