بی خردی

جهان را سرخ پوش فتنه ی تقدیر می بینم
مرگ سنت باراهو عدالت را فقیرمی بینم
سکان شده سرا ی اندوه دررنج و تنگ دستی
زراندوزان به فرهنگ مورچه جهان گیر می بینم 
باغبان عطراگین می کند باغ با اب دیده 
  به تارش کشد انکبوت دانه که درقفا شیر 
می بینم
 خرد مندان دانش خردرا مانت گذاشته اند 
 بی خردی ز استین کفر می چکد واین پیر می بینم
وزغ در مراب نوش ساغر نوشی و مستی می کند  
 مرغ زیبا ی تالاب درگردابموج اسیرمی بینم
اندیشه سر گردان دانش به ثمر نرسید
زمین گشاده دهان زمامداران جریر می بینم
 هرروزگوهری طعمه خاک دل سنگ  افزون 
پیوسته خون اشام بر تخت سریر می بینم
 طرح نو می ریزند تا جانها را سلاخی کند
ًمعجزه خداوند بی بهره زگیتی به رس تیر می بینم
شاهدان می نویسد در قفا بکدامین گناه  
ً دانشمند طالب دین برحصیر می بینم
درعصری که قهرما نش خون خوار ز گاواره اند
خامی بسیار خرد  در رنجیر می بینم
گسسته  کانون امن خانه دربرابر طوفان
 نیلی پوش مادران مرگ تلخ درمسیرمی بینم
 زم زمه ی پراکنده در گوش طنین افکن  است
 حکم ران بد تینت زکیفر کثیر می‌بینم