حسن دو گیتی

حسن دو گیتی بر لبت نقاش کیهان بینمت
صدها هزاران آفرین بر خا ل مژگان بینمت
گشتی شمایل فلک بستی به صورت سما
شمس به فرمان بینمت بر طاق ایوان بینمت
ماه جمال طلعتت گردد به دور شوکتت
گفتم که ناهید بینمت زهره رخشان بینمت
سهیل به فرمان آمده با نور صد در آینه
همچون قمر می بینمت در قصر سلطان بینمت
آخر خدایی یا ندا بر هر قلم می‌بینمت
جمعی به فرمان بینمت هر کوبه سبحان بینمت
آنگه نگاه پایین کن سر بر جمی مسکین کن
بر کوه تور می‌بینمت  در تخت سلیمان بینمت
در هر گذر یادم کن گر بی‌خبر فریاد کن
در دیده یعقوب بینمت یوسف کنعان بینمت
در قهر افکار با منی در دل همه باغ منی
باران نیستان بینمت شمع  درشبستان بینمت
هرچه تو گویی بازنکو ست هرچه تو خواهی باز نکوست
خار همه بوستان من گل در گلستان بینمت
در ابر چو باران خیز کن از مهر بوستان سیر کن
لعل بدخشان بینمت در جوش بستان بینمت
هر کس تو خواهد دلوری دیگر نخواهد سروری
برکائنات سرآمدی درخون می جان بینمت
نقاش اختر ماه تو تخت سلیمان باد تو
می در پیاله دیدمت ساقی و نوشان دیدمت
طوبی گذشت سر بر ز خشت شاخه قلم را بشکست
بر چشم آهو دیدمت خمارچو مستان بینمت