واژ ی خون

گویی شعرهایم خون جوهر می شود 
از رگ واژه خون دریا ی دیگر می شود 
چند روزیست شعر هایم بی دلست
غمها همراه واژه خون بار می شود 
پیک نومیدی در زیر سخن امده ام 
با سطور دشمنی غطه غطه تر می شود 
این همه  دشمنی دستها  با دستها 
اشکها ی کودکان  دریا ی دیگر می شود 
دست مریزا ای خدای عشق پرور 
سینه ها در ماتم  عشق شبدر می شود 
رنج بر این قوم رستگار رسمی بود 
ای رفیق مهر بان بهار بارد دیگر می شود 
کهشانها شاهد درد غم بی نوایان می بود
ندای درد  نامداری یه جهان پر می شود 
خواطر تلخ می گذارد از خواطرات
ارغوانی خوش دلی روزی بار ور می شود 
این عشق نه فنا بود بلکه باده ی کام بود 
در سراب دشمن قدارزمین گیر می شود