ناآشنایان

چون به وقت شادمانی وصله ی جان منید
وقت سختی‌های من ناآشنایان منید

راه من گم می‌کنید آن دم که هستم ناتوان
چون توانا می‌شوم هرلحظه مهمان منید

در خیال من اگر من را برادر بوده‌اید
خود دلیل دوری از خورشید کنعان منید

آنِ محتاجی به جز حق هیچکس‌ با من نبود
وقت شادی‌ها شما اما رفیقان منید !

جز نمک در دستتان چیزی نباشد وقت زخم
در خیال واهیم دارو و درمان منید

تک درختی بوده‌ام در وادی اندوه‌تان
بی‌خبر بودم شما فصل زمستان منید !