ناآشنا

آشنایانم گهی نا آشنایان منند
وقت خوشحالی فقط هستند و مهمان منند

نوشدارویند و بعد از مرگ سهراب آمدند
آن کسانی که گمان کردم طبیبان منند

چون عزیز مصر بودم بهر گندم آمدند
آن گروهی که دلیل ترک کنعان منند

شادمان از غصه‌هایم ، مست از اندوه من
هم گریزان از خوشی و روی خندان منند

قلبشان از حب من خالی‌ست ، اما در عوض
با زبان خود به ظاهر دوست‌داران منند !