اشک حسرت

گر ز من بگذشته ای، آیا رفاهش بیشتر ؟
خاطراتت را نگر، برگ سیاهش بیشتر

یاد من آید که تو" هَل مِن مبارز" گفته ای
هر که بی رحمی کند ،زور سپاهش بیشتر

منتظر می مانم و جاده گواهی می دهد
آن که عاشق تر شده ،رد نگاهش بیشتر

عاشقی سخت است ،چون ز جان باید گذشت
رنگ رخساره بگوید، که گواهش بیشتر

ای پرنده ! بوسه ای بر بال تو بنشانده ام
تا رسیدن به خیالت ،گرچه راهش بیشتر

آرزوهایم به چاه افتاده ،پس یوسف کجاست؟
کاروانی رفته و نومید چاهش بیشتر

گفته بودم امن باشد جای قلبم نزد تو
خود غلط بوده که پندارم ،پناهش بیشتر

دل شکستی ،ابر غم آمد ،سراغ جان من
این شکستن از در کعبه، گناهش بیشتر

عاقبت تابوت من از کوچه ی تو بگذرد
تا ببینی ، اشک حسرت را ،که آهش بیشتر

گر مزارم آمدی ،آهسته با خود خوان غزل
تا بخوانم زیر سنگ،من خیر خواهش بیشتر