تنهاییَم

درود و ارادت جناب آقای سلیمانی
ازشعر زیبایتان مستفیض شدم
برقرار باشید

درودبرشما جناب سلیمانی مقدم عزیز
خیلی خرسندم ازدیدارتون درسایت
مثل همیشه بسیارعالی بود

سلام و درود استاد ارجمند

خوش برگشتید به سایت ، خیرمَقدم


اگرچه مهارت‌بیان است ولی غمگین نگاشتید.

به نظرم وقتی انسان می گوید : تنهایَم انگار دارد خدا به آن بزرگی را نادیده می گیرد و نمی‌بیند که خدا همواره همراهش است ؛ بنابراین انسان تنها نیست و تنهایی در جوارِ نورِ حق‌تعالی بودن ، فضیلت است که جای شُکر دارد نه غم .


از لحاظِ فیزیولوژیِ پزشکی ، وقتی گردشِ خونِ انسان در بدن ، درست نباشد ؛ کبد و قلب خوب کار نمی کند و در اثر متابولیسمِ نامنظّم ، روحِ انسان نیز دچار حالت پریشانی و کلافِگی و مرورِ ذهنیِ خاطراتِ غمگین و مرگ‌ها و سردرگمی های فکریِ می شود . بنابراین یکی از بهترین راه های دور شدن از وضعیت های غمگین ، ورزش و فعالیت‌های صبحگاهی بویژه دَویدن یا حداقل پیاده رَوی و بودن در هوای آزاد است .


و واقعاً تنها فقط و فقط یگانه‌ خداست که او هم همیشه با آفریدگانش هست.

وَ هُوَ معکُم اینما کُنتم


استاد ارجمند داستانِ رمانِ پائولوکولیو را با نام کوه پنجم بخوانید اگر تنهایی های کاراکتر ایلیا و گفتگوهای قلبیِ خدا و ایشان را دراین رمان زیبا با دقّت تمام مطالعه نمایید به قدرت یکتاپروردگارِ عوالم و عطایای مغفولِ نهاده شده در وجود باعظمتِ یکایکِ آفریدگانش دلشاد و شاکر خواهید ماند .


سلامت و دلشاد باشید و سرافراز

درود استاد عزیز
به شعر ناب خوش برگشتید
سروده پر احساس و زیبایی را هدیه آوردید
موفق باشید

درود جناب سلیمانی مقدم گرامی
بسیار زیبا بود
قلمتان نویسا👏🌺🌺

مردِ #تنهای قصّه‌ای غمناک، میهمانِ تب و گران‌جانیش
کرده او را شبیهِ محتضری، فکر‌های پر از پریشانیش!

یادِ یک عشقِ کهنه در جانش، مثلِ زخمی که باز کرده دهان
یادِ ناکامی و فراموشی، آه! نفرین، به باعث و بانیش!

آتش انداخت در نیِستانش، در دلِ بی‌قرار و لرزانش
آنکه در مزرعِ نگاهِ خود، کرد دعوت شبی به مهمانیش!

آتشِ شعله‌ور به جانش را، چشمِ دائم نشسته در خونش
می‌کند با سرشکِ غم خاموش، با روش‌های آب‌درمانیش!

بی‌سوادی که قصّه‌ها خوانده، از همه غیرِ عشق جا مانده
تا خودش را مگر که جا بکُند، در دلِ یارِ هم‌دبستانیش!

آرزو داشت مالِ او باشد، توی فنجان فالِ او باشد
صیدِ آهوی چشمِ او باشد، تا بماند همیشه زندانیش!

حالِ او مثلِ کودکانِ یتیم، ناامید از محبّتِ پدری
بدتر از آن، گمان کنم مَثَلِ، آسیاب است و سنگِ تحتانیش!

واژه‌های پر از غم و دردم، بی‌صدا با قلم همه همراه
دفترم چشمه‌ای روان شد با، ریزشِ اشکِ بیتِ پایانیش!

محمدعلی سلیمانی مقدم ۱۵-۰۳-۱۴۰۰
😢😢

درود
زیبا ودلنشین وپراحساس
سروده اید
🙏❤⚘
رقص قلمتان ابدی

درود
یک شب فراخواهد رسیدآخر
مرگ من و تنهاییم باهم
همواره درپناه حق باشید

درود بر شما استاد سلیمانی بزرگوار 🌺💐🌺
واقعا زیبا سرودید لذت بردم 🌺💐💐

عرض ادب و احترام

بسیار زیباست
خوش آمدید

سلام وعرض احترام

بسیار زیبا و روان سرودید

پاینده باشید

درود بر شما جناب سلیمانی عزیز..
زیبا و دلنشین سرودید..

خوش آمدید..

درود
زیبا و دلنشین سروده اید 🌺

سلام ودرود فراوان
زیبا نگاشتین وغمگین🪻🪻🪻
درمیان تارو پودهای ظلمانی شب،روزنی هست از آنکه
به سر انگشتش سیاه وسفید و بود ونبودرا نقش می زند
تا فرش گسترده ی هستی ،نقش بر نقش شود و هر لحظه به رنگی درآید و آهنگی بنوازد شاید تلالو امید وزندگانی دوباره رادر خود متولد کند
زندگی تان بر سایه سار درخت امید و میوه های درخت شادی تان پرثمر ،پاینده باشیدو روزگاران با یاد حق پر از مهر خداوند

🍃🦜💐🍃🦜💐🍃🦜💐🍃

درود بر اندیشه و احساس زیبایتان

🍃🦜💐🍃🦜💐🍃🦜💐🍃