پردهٔ نیستی

🙏🙏🙏🙏🙏

🙏🙏🙏🙏🙏🙏

درود ممنون. کاملا حق با شماست.راستش من همیشه در این زمینه دو دل هستم که معیار ویرگول باید دستور بر اساسا معنا باشد یا توقف هنگام خواندن که البته دومی بزای خودم هم منطقی تر است. اما این بار اولی را معیار قرار دادم. می‌توان با قراردادن «ساکن» روی من هر گونه ابهام احتمالی را رفع کرد یا اصلا می‌توان به خواننده واگذاشت. ممنون که توجه کردید🙏🙏🙏🙏

🙏🙏🙏🙏🙏🙏

🙏🙏🙏🙏🙏🙏

درود. ممنونم بابت لطف شما. راستش من ابدا از شعر گفتن خودم راضی نیستم! یک مجموعه شعر را منتشر کرده بودم و الان آنقدر بابت انتشارش متاسفم و حسرت میخورم ای کاش منتشرش نمی‌کردم. ای کاش بیشتر وسواس می‌داشتم. من مدام شعر ها را ویرایش می‌کنم اما جدای از آن، از زبان اشعارم ناراضیم. حس می‌کنم زبانم خواننده را اذیت می‌کند. سواد آنچنانی هم ندارم اگر شعری را نقد می‌کنم فقط از این جهت است که می‌گویم شاید شعرش بهبود پیدا کند و معمولا مواردی که خیلی دوستاشان دارم را نقد می‌کنم چون می‌گویم حیف است شعری که پتانسیل عالی بودن را دارد از دست برود. درباره رباعی هم من یکسال و اندی پیش برای اولین بار در عمرم رباعی گفتم و بعد آن یکی دو ماه نگفته بودم تا همین چند مدت پیش. تجربه‌ای ندارم و این زبان بقولی «لامصب😅» مرا کلافه می‌کند. ببخشید بابت پرگویی و باز هم بابت کامنت محبت آمیز شما.

🙏🙏🙏🙏🙏

🙏🙏🙏🙏🙏🙏

🙏🙏🙏🙏🙏