رویای من

شبی در بسترم آرام؛ در فکرت فرو رفتم
دمادم من در آن مستی؛ به قربات همی گفتم

چو افتادم من از آن بام؛ در آغوش قشنگ خواب
به ناگه من از آن عالم؛ به آغوشت فرو خفتم

بدیدم در برت دستان؛ بدور از هر غم و رنجی
چنان دستان به بر داری؛  که دانم بهترین جفتم


همه شبها که میخوابی؛ میان سینه و دستم
شوم شاه دو عالم من؛ که نور حق شده پشتم

میان خواب و رویایم؛ ز خوشحالی نمیخوابم
به گوشت هی بخوانم من؛ فدایت ها همی گفتم

شوم بیهوش و برخیزم؛ دوباره روز و رزق از نو
چو بینم این نه یک رویاست؛ ز شوق از دیده دُر سُفتم


چو دارم من تو را یارا؛ چو باشی خانه را بانو
چو باشم در بهشت هر دم؛ خدا را  شکر من گفتم