ربّ دنیا

فکر هر روز من اینست که یارم به کجاست؟
چه کند با که کند گاه نشست و برخاست؟

آنچنان در دل من شوق وصالش مانده
که ندادنم کنون؛ دی شده یا فرداست؟

هرچه در شش جهت دور و برم میبینم
عازم کوی تو و رانده شده از آنجاست

چون ببینم همه ی آیت ربانی را
اگر از یمن وجودت شمرمشان؛ رواست

هرچه زیبایی و خوبی که در چشم من است
بحر کاشی است که روزی ز دل من برخاست

کاش بودی به برم تا که نشانت بدهم
همه زیبایی دنیا که به چشمم زیباست

کاش بودی که ز زیبایی ذوقت دستان
آنچنان شاد شود؛ گویی ربّ دنیاست

روز وصلت که رسد با تو بگویم همه را
چون که توحید همان وصل و همان راه نجاه است

چون که فریاد انا الحق بسراید دستان
همه عالم بخروشد ؛ که لبیک رواست.