معرفت در اسرار

روح به غلتان بادم برد وکبیر پایان نبود
زخم امروز زخم کنه وپیر درمان نبود
جسم نبودجسم پروانه ی عاشق دیروز
 ازگردانه بگوچرا خبری ازسفیرباران نبود
 دردل اتشی غوغا می کندوازحسرت چشم
چرا درخرابات معشوق دل گیر سامان نبود 
زسیمین خی پرسیدم ز مستی بسیار گفت
مقش عاشقی کردن زنگاه نار پنها ن نبود
معشوق چهره پوشاند تاعاشق جاودان شود 
شاهد معرفت این خانه جز پیر پیمان نبود
گر نبود معرفت و همت سلطان به دهر
همای سعادت به عصر پیر جاودان  نبود 
دیدم جهان هیچ هیچ خنده بودهرکه پیچ
کارخانه ی انسان فروشی نه سیر پنهان نبود
گفت گاه گاهی به حیرت به خود بنگریم
خون دل خوردن هشیارو زنجیر پنهان نبود
لحظه ای حجاب ازچهره برداررخ خواهی دید
ازمعر فت اسرار زعلم کبیر  پوشان نبود