فَرشِ زندگی

با عشق صدای تو شنیدمْ گِره آغاز شد
فَرشِ تو بافتم و چهره هم پَدیدار شد
دستم به هر تار چه قشنگْ تصویر کِشید
بَزمِ عشقِ تو را به صبوریْ پیش کِشید
به لَرزشِ دَستَمْ واهِمه ای نیست زِ عشق
سَبَب شد بِکِشَد عشقْ زیبایی های تو را
بر تابلویِ مَنِ نَقّاش خُرده مَگیر عشقه منی
هدیه دهم تو هر لحظه کُنجکاوْ خودت را
که ببینی چه تراویده ز مَن مَحصور زِ تو
یکجا شَوَم آخر زِ قَعر بَرَم همه خود را
باز هَم هدیه مَن است عُمر به پیش
تا ز احوالِ تو جویا مَن نیز تو جویا
بَرپا شده از عشق بَر این فَرش قَدَم
زیبا قَدَمان بَهر بَرَن‌ رَشک بر این عشق
چو پَسندیده نِگاهَمْ چنین ببافَم تو نِکو
اُستوار بمانی و با مَن نیز فَرش ببافی
دلخوشیِ تو اَرمَغانِ مَن است عشق
که نَیازُردِه زِ عشقْ جَهان آزارِ تو را
شانِه بِزَن تِکیه بِدِه سَر و سامان شَوَم
گوش بِفَرما شِنَوَد صُحبَت های تو را