...خاطره...

خوش آمدید

..آلزایمرم کمی عاقل شده است...

شدم عاقل که عشقم گفت دل را
بتُن آرمه نمودی با پروفیل
دوبیتی های عریان رفت از یاد
مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل

«ز دست دیده و دل هر دو فریاد»
«که هرچه دیده بیند دل کند یاد»
«بسازم خنجری نیشش ز فولاد»
«زنم بر دیده تا دل گردد آزاد»

شفیعی شعر فاخر می سُراید
شبیه شعر ، شاعر می سراید
چه بابا طاهرانه طعم دل را
دوبیتی های تاجر می سراید

گُل آرایی و دل آرایی ات عشق
چه زیبا می شود کارایی ات عشق
مگر از عشق عالی تر چه داریم
به دارابی بگو دارایی ات عشق

به عسکر زاده باید بهترین گفت
به نُقلستان نقدش نازنین گفت
از اینکه می درخشد شاعرانه
هزاران بار بیشتر آفرین گفت

نباشد یونسی مثل تو یونس !
غزل را در خودت بی تاب کردی
چه طوری می شود که زنده باشد!؟
نهنگی که دلش را آب کردی

پُل پویا کریمی آسمان است
همیشه جاری و در هیجان است
به زیرش رودی از خونابه و درد
به رویش روح انسانها روان است

به فرشید رشیدم شید آید
هزاران بهتر از مهشید آید
گزینه های بهتر هم بخواهد
صبوری پیشه سازد عِید آید

به محزون گفته ام شاهی همیشه
مرا در یاد همراهی همیشه
خدا داند که در بحرالمیت هم
پر از جزر و مد ماهی همیشه

غزل با حیدری حظ می نماید
وجودش را معزز می نماید
به عشق مَی گرفتن از مرامش
خودش را وارث رز می نماید

جناب ناظمی با نظم خاصی
همیشه مملو از شعر و شعورند
پر از نقد و نظرهایی مؤثر
خردمندانه سرمست از سرورند

جهان آرا ، جهانش بی نظیر است
پر از طعم تلاطم با کویر است
به طرحی نو در افکندن گرایید
نگاه آبی اش از سبز سیر است

صعودش در سرودن گشت قطعی
شده هر مصرع اش یک پلّه از عود
نگاهش شعر را خوشبخت سازد
عجب آزادبختی هست مسعود !

گل محمّدی مهدی ملوس است
پر از کاشانکی در شأن طوس است
گلابش مختص و مخصوص و خالص
ضد اشعار اَخمو و عبوس است

جوینی شعر انسانی سُراید
تعالی بخش و عرفانی سراید
گذشته، حال و بعد از حال ما را
همین اکنونک آنی سراید

امیری شورشعرش چاره ساز است
شکوهستان مهرش سرو ناز است
ندارد رونق از دنیای تزویر
از آثار تظاهر بی نیاز است

به دزفولی بگو فول است جیبم
جنابی خالی از پول است جیبم
به جانم می زند هر جا تورم
پر از انواع کپسول است جیبم

اگر محسن ترانه می سُراید
غریب است و بهانه می سُراید
به عشق شانه ی شوریدگی ها
غزل را عاشقانه می سُرایدخ

به صدقی صادقانه گفته باشم
کلامت با صداقت دلنشین است
رسیدن به مقامی عاشقانه
سزاوار قلوب مخلصین است

چه شعرستان نابی هست اینجا !
شرابستان نابی هست اینجا !
چه تاکستان چه نابستان چه مستان !
چه ماه و آفتابی هست اینجا !

فضای دنجی از دنیای تحریر
فضای دنجی از دنیای تأثیر
فضای دنجی از دنیای تغییر
چه دانشگاه نابی هست اینجا !
  
پینوشت؛
بخاطر تحمل وزن دایناسور
آن را دانیاسور یا دایی ناسر بخوانید

به نام خدا

...خاطر خاطره ام را با شما آراسته ام...

می ستایم آنکه جان را آفرید
اوّل از ما ماهیان را آفرید
از دل دایناسوری که منقرض...
می شده ما بهتران را آفرید

در دهان ،عریان زبان را آفرید
بر زبان پوشش، دهان را آفرید
منطبق بر منطق عقلانگی
قدرتی مافوق آن را آفرید

قدرتش عشق است غوغا می کند
با بد و خوب زمان تا می کند
با تبسم در تبستان سحر
زندگی را سهم دلها می کند

با اجازه از ادیبان ادب
خاطرم از خاطره لبریز شد
مست و مسرور از حضور نابشان
گوش و هوشم بیش از حد تیز شد

سرخوش از افراغ های پر فروغ
با جناب احمدی زاده خوشم
تا به حق ملحق شوم از دست شب
لب به میل مهربانی می گُشم

در مسیر سر به راهی تا خدا
هادیم شعر و شعورم می شود
چارپاره های خیلی خوشکلش
چلچراغ شعر کورم می شود

با شگرد حضرت آزادبخت
بخت بد برگشته هُدهُد می شوم
با فریب هر که می خواند مرا
ذره ذره در خودم مُد می شوم

در کنار چشمه ی آب حیات
مشکلات جامعه تبیین شود
رونق کارخانه ی اسنک زنی
با جناب استکی آذین شود

اَ اگر همراه گردد با رها
طعم تخفیفات انصاری رسد
با صفای شعرشان بیگانه ای
ناخودآگاه نغمه ی یاری رسد

مهردادم مهربان است و عزیز
می سراید شعر را تُرد و تمیز
در حدّ جام جهانی در قطر
می بَرد ما را به اعماق سفر

با عزیزم های نیک اندیش ناب
دوستت دارم نثارش می شود
همچنان آهسته در اعماق خواب
سرخوش از ناز نگارش می شود

دوست دارم تا مریخ آرزو
همسفر با شاعری خوشرو شوم
شاد و شنگول از گلابستان عشق
یادگاری مملو از یاهو شوم

بسکه آنتیک و رمانتیک است دل
هوش مدهوش از سر مَد می پرد
با بهانه با ترانه با طرب
دست و بال شعر ممتَد می پرد

کوره ره های زیادی مانده تا
غرق در صحرای بی سینا شوم
با کلاسیک نیاکان زندگی
با سعید صادقی بینا شوم

خانم شرقی و بانو مهتدی
سرخوشند از شعر و شوری سرمدی
در مسیر شعر غیرتمندشان
غیر خوبی کس نمی بیند بدی

طعم تلخ کودکان کارگر
مُژه ی زیبایی ابلیس شد
در سرودن از صدایی نارسا
باز هم سارا سکوتش خیس شد

دوست دارم با تمام احترام
تختی و گودرزی و آزاد را
سرخوشان شعر شادی آفرین
چهره های دائماً در یاد را

راضی از ترکاشوند و وند او
راضی از اشعار خیلی قند او
خوش نشسته مثل اینکه باز هم
ترک و آش و وند در پیوند او

پور مهدی را بیا بر عکس کن
اندکی خوشمزه تر با مکث کن
مطمئناً خوب ظاهر می شود
شاعری با شعر فاخر می شود

شادی شیپور هم دردآور است
شادگاه شور هم درد آور است
دردهای مشترک داریم اگر...
شعرحاجی پور هم درد آور است

خانم بهرامی و فتحی اگر
دوست طلب زاده و قشقایی اند
آبی از روشنگری با آینه
سبز از اندیشه ای رستایی اند

باز هم پاییزه ی زیبا سُرا
با سرودن از سحر سر می رود
در سپیدش کفتری پرپر شده
بال بر دوش نوکش در می رود

با هوا جان و یگانه آبی ام
با زمانی روشن و مهتابی ام
مَزه ام طنز است و تلخ و بی نمک
با نمک وقتی شوم یک نابی ام

ادامه دارد

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

درود استاد ازادبخت
شوخی
پس اینطور که معلومه استاد مدرک گرا هم هستید
دو دکترا داری دو دکترای فوق
مافوق ارشادی آقای بخت ازاد

اقا شما همه فن حریفی و از شعرهاتون هم پیداست
اتفاقا دیدم که گاهی مفاهیم ریاضی رو به درستی در شعر بکار میبرید

خوش آمدید

دقیقا

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید

خوش آمدید