سلسله

آشفته از آنیم که دیوانه‌ی مستیم
                    مستیم که هستیم ، از آن باده پرستیم
از روز ازل ، باده‌ی ما ساغر غم بود
                  تا شام ابد ، سرخوش از آن جام الستیم
سوگند به پیمانه و پیمان ازل باد
                     پیمان نشکستیم و نه پیمانه شکستیم
سر سلسله‌ی ، سلسله‌ی ، سلسله داران
               تا سلسله‌ای هست ، در این سلسله هستیم
دل بر می و در میکده و باده و از خویش
                 بستیم و نشستیم و پرستیم و گسستیم
چون کودک وحشت زده‌ی بازی دوران
                     هر گوشه که گفتند نشینید ، نشستیم
هم هق هق و هم گریه‌ی شبگیر ، شب آویز
                      هم هم ‌نفس و هم قفس بلبل مستیم
هر چند معین رند و نظر باز و هوس کیش!
                 با خون جگر دیده و دل هر شبه شستیم