قلب مرا آب کرد و رفت

آمد نشست، قلب مرا آب کرد و رفت
تصویرِ آن مقابله را قاب کرد و رفت
آرامش از سرای خیالم، گرفت و برد
مانند برقِ صاعقه، پرتاب کرد و رفت
چشمان خون فشان مرا، دید و دم نزد
رفتاری از سیاق جفا، باب کرد ورفت
او که، به رسم و جذبۀ عشق آشنا نبود
ناباورانه، پشت به آداب کرد و رفت
من ماندم و نگاهِ پر از اشک و اشتیاق
او دل ربود و دلکده بیتاب کرد و رفت
آن بی وفا، که با کمک چشم ساحرش
رگهای اشتیاق مرا، خواب کرد و رفت
هرگز، دوباره حالِ مرا، جستجو نکرد
تنها تباه، سلسله اعصاب کرد و رفت