مسبب

ترسی ندارد ای دل ، این ظلمت شبانه
                          کز ماه گُر گرفته ، آتش کشد زبانه
در شهر شب فروشان ، هر چند دیده خون شد !
                           بر بند ور نه بندند ، با زور تازیانه
آنگه که رد نمی‌شد ، شب از دیار خوبان
                    مهتاب می‌گرفت از ، دریای شب کرانه
رؤیای جادوی شب ، کس را به شک نینداخت !
                وقتی که رخنه می‌کرد ، در قصه موذیانه
چون آسمان پاییز ، عمری همیشه ابری
                           بار و بر جوانی ، خشکید نو برانه
بر اینچنین مصیبت ، باید گریست عمری
                      بر تک درخت نو پا ، در سُور موریانه
از ساقه شد هویدا ، کین ریشه جان ندارد
                  بر شاخه‌ی جوانی ، خشکیده شد جوانه
در آسمان امشب ، چشم ستاره کور است
                         مَه شد مُسبب این ، گمراهی شبانه
این سیل خانمان‌بر ، آنشب معین کجا بود؟!
                    آنگه که مرغ شب را ، آتش شد آشیانه
~~~~~
در برخی از کارهای حواصیل خیال از قسمتهایی از آوازها و ترانه‌های جناب استاد اکبر گلپایگانی هنرمند بی‌بدیل موسیقی آوازی به دلیل تعلق خاطر بهره‌ برده‌ام و پیشکش گردیده‌ است .
غزل مسبب با اشاره هر بیت به یکی از کارهای ایشان سروده شده است .