سوگند ۲

به فریاد سوگند و اشک روان
                                  به شبهای خاموشی مردگان
به جانی که سوزد در آغوش تب
                      به چشمی که خیره‌ست بر روی شب
به آن بی‌کسی کز سر احتیاج
                            کند دین و ایمان* خود را حراج
به فریاد بیچارگان در نیاز
                              به اشک شب و گریه‌ی جانگداز
به لالایی کودکان فقیر
                                 فغان شب و ناله از زخم پیر
به خاموشی ناله‌ی مرغ شب
                        که همچون معین بسته از غصه لب
ندیدیم جز خواری از روزگار
                                   نداریم جز خون دل یادگار
در این زمهریر شب دهکده
                                در این شور بد مستی میکده
چه شبها که با سوز دل سر شده است
                       چه لبها که با خون دل تر شده است
~~~~~~
درباره ایمان
چقدر حسرت بردم وقتی چاپ شده‌ی حواصیل خیال به دستم رسید از این حماقت و خودسانسوری بیجا و بی‌مورد .
که ناموس شاید مجوز نگیرد و آن را با ایمان جایگزین کردن .
حال که دین حراج کنان را چه به ایمان .
خداییَش خطای بی‌گذشتی نیست ؟
به آن بی‌کسی کز سر احتیاج
                            کند دین و ناموس خود را حراج