قلبِ دفترم....واژه هایم

من اینجادرآستانه یِ مرگ
فریبِ زمان راخورده ام
سالیانیست درکوزه  هایِ غوره نشین به دنبالِ هوایِ صبرهایم میگردم
من دراینجابه فوتی بَندم
و
خاکستری که درهواپخش شودوبر رویِ گیسوانم فرودآیدومرا به چهل سالگیم ببرد
من دراینجابه دنبالِ خودی گمشده میگردم تااززندگیِ چروکیده شده ازاحوالاتم بلندم کند وبه دستِ تقدیربسپارد
درگلویم نطفه یِ بغص لگدمیزند ومیخواهدپابه دنیایِ غم هایم بگذارد
همه چیزبر جسمم آذین بسته شدوواژه هایم رابه تاریکی وصله یِ کوری زد
صبوریهایم رادرکوزه هایِ غوره نشین جاگذاشته ام
من اینجااسیرِباورهایِ شومِ سیه رویانم
دراینجاهمه چیزبی رنگ است وخالی ازلطف....
جام هاشان پُرشده اززهر
وبا چشمانشان  رقصِ آتشِ مرگ براندامم طرح میزند
فریبم میدهندگاه با واژه هایِ آشتی
به گُمان دست پرورده یِ شیطانند اماخودرابه خدانزدیک میدانند
سجاده ایی برایم پهن میکنندومرا واداربه نماز میکنند....
اماسجاده آتشی است که زبانه کشیده ومیخواهدمرابسوزاند
درچشمهاشان دروغ رامیبینم
وجودشان خالی ازلطف است
نمازشان آتش است وذکرشان کُفر