خونه ی درد

خونه ی ما پر غصه س
پر آدمای خسته س
همه ی پنجره ها ،مات
درا قفله،درا بسته س

دیوارا پر از سیاهی
پرِ تارِ عنکبوته
خواب پروازو نبین که
سهم شاپرک  سقوطه

روی قابای قدیمی
گردی از غصه نشسته
دستِ بی رحمی،شبونه
چلچراغا رو شکسته


ریه هامون پرِ سربه
گونه هامون خیس بارون
لاله ها رو سر بریدن
دونه دونه تو خیابون

ما پر از خشم و سکوتیم
خونمون خونه ی درده
همه ی فصلا زمستون
ماه ها  غمگین روزا سرده

ولی ما باهم می مونیم
زندگیمونو می سازیم
خونمونو پس می گیریم
ما به این شب  نمی بازیم

بده دستاتو به من تا
از شبای تیره رد شیم
بشکنیم پیله ی دردو
پر کشیدنو بلد شیم

 

#آذین_قانع

با درود و احترام خدمت اساتید و دوستان ارجمندن در سایت وزین شعر ناب