ثانیه های عبور آب

درود جناب آقای معصومی
شعری زیبا و خواندنی بود

درود استاد عزیز
بسیار زیبا و دلنشین بود
موفق باشید

درود جناب معصومی گرامی
بسیار زیباست 👏👏🌺🌺
۱ نکته دارم اگر اجازه صادر کردید عرض کنم، و نظرتان را جویا شوم

درود مجدد جناب معصومی عزیز🙏
در مورد ردیف عرضی داشتم بزرگوار.
ردیف" می‌زدند" خوب مشخصا زمان گذشته را روایت میکند و شما نیز تا بیت پنجم همین مسیر را طی کرده‌اید بدرستی.
در بیت ششم
"بسپار "دامن یله ات را به دست باد
"وقتی" مرا به جرم تو پابند می زدند
بدلیل این دو عبارتی که نشاندار کردم زمان بندی روایی شعر بهم می‌ریزد" البته بنظر بنده، و شاید دارم اشتباه می‌کنم"
فارغ از وزن مثلا اگر داشتیم
می‌سپردی دامن یله‌ات را به دست باد
وقتی مرا به جرم تو پابند می‌زدند
یا باز باب مثال
اگر داشتیم
بسپار دامن یله ات را به دست باد
آنها مرا به جرم تو پابند می زدند
قفل زمانی ای که در ذهن بنده است گشوده می‌شد.

.
باز در بیت
"بگذار" شاخه ات به سرم سایبان شود
روزیکه حرف ترک سمرقند می زدند
بدلیل فعل بگذار که زمانش با گذشته جور در نمی‌آید بنده دچار سردرگمی می‌شوم
باز فارغ از وزن
باید می‌گذاشتی شاخه‌ات به سرم سایبان شود
روزی‌که حرف ترک سمرقند می‌زدند
.

و بیت آخر که بنده در ذهنم اینگونه می‌خوانم
عطر تو را گرفته" بود"  مشامم که هر زمان
در سوز شعله دانه ی اسپند می زدند
ولی حتی با همین شکلی هم که الان دارد میتوانم اینگونه معنا کنم
مشامم را بوی تو پرکرده
چون آنجایی که بودم اسپند دود می‌کردند" که در واقع شاعر دارد بوی یار را به بوی اسپند تشبیه می‌کند که بویی خوش است"

در واقع بیت آخر را همین گونه هم بی‌ایراد میبینم ولی دارای ابهام
منتها در دوبیتی که عرض کردم نتوانستم به قطعیت برسم
🙏

سلام و عرض ادب و ارادت
جناب عزیزیان نازنین
🔷️🔷️🔷️
ممنونم ازمکثی که در شعر این حقیر داشتید
و بسیار بسیار خوشنودم از اینکه نقد و بررسی فرمودید
چه بگویم که زبان کوتاه است
نقص ها دارم و خود معترفم
◇◇◇
در نقد شعر، رسم این است که شاعر باید بپذیرد
که شعرش ایراد داشته است که حتی یکنفر به ان ایراد کند
جه برسد به ادیبی جون جناب عزیزیان عزیز
و دفاع اصلا توجیه پذیر نیست.
🔶️ فقط عرض کنم از بیت مورد نقد، با دید موقوف المعانی با ابیات بعد، مجددا مرور فرمایید.
و
بازهم ممنون و ارادتمندم

بسیار وزین و زیبا

درود جناب معصومی

درودها استاد معصومی عزیز
قلمتان زرنگار

درودها استاد معصومی عزیز
قلمتان زرنگار