هر که در این رَه

درود جناب سلیمی گرامی
قبلا هم عرض کرده ام در مورد اشعار شما
البته مجال باز کردن موضوع و طولانی تر نوشت را ندارم. شما خودتان ف را گرفته تا فرحزاد بروید🙏
ابتدا، قالب شعر که مثنوی‌ست اشتباها قطعه انتخاب شده که آن هم در قافیه گاه و بیگاه لغزش دارد. مثلا خوانمش و دادمش هم قافیه نیست، یا بیت اول قافیه ندارد، یا مثلا غصه و قصه ایراد اقوا در قافیه دارد و ...
حذفیات اشعار شما بسیار زیاد است بخصوص اشعاری که به درونیات یا نگاه و سواد شما اشاره دارد، مثلا ان موقع که میخواهید یک شعر فلسفی بگویید و در آن به مبحثی در فلسفه اشاره کنید.
چیزی در سر شما به عنوان جمله میگذرد مثلا با ۱۰ کلمه ولی در مصرع شما بر فرض ۶یا۷ کلمه از ان جمله موجود است و مابقی مفقود.
هرکه دراین ره قدم..... ازخویش وسر......
فارغ ازاین ره نتوان...(نتواند؟) خویش وسر......
خویش و سر چی؟
و ماجرا در ذهن من همین است که عرض کردم.
که خودتان هم در پاورقی فرمودید.
امیدوارم در فرصتی مناسب این موضوع را بیشتر بشکافم تا شاید به تفاهم نظری برسیم

درود بزرگوار
فلسفی زیبایی است
یا حق

درود جناب سلیمی .
موفق باشید .

درود درود
زیبا
همیشه بسرایید به مهر

سلام و عرض ادب روح الله عزیز

درود جناب سلیمیِ گرامی
قطعه ی زیبایی بود

درود بر شما جناب سلیمی
زیبا سرودید

درود بر جناب سلیمی بزرگوار
همانند اشعار قبلیتون زیبا و عالی

بیت اول چرا قافیه ندارد اخه قافیه به اون زیبایی انگار همین الان از قلب حافظ بیرون اومده
نه دیگه اونو دیگه اصلا قبول نمی کنم 😂
اونجا سواد شما یکم ایراد داره حقیقتش

سلام و درود روح اله جان سلیمی برادر آگاهم
نبض قلمت سبز
موفق و پیروز باشی🌿

درود بر شما جناب سلیمی گرامی
سروده زیبای شما را خواندم و دوباره نیز باید بخوانم

ولی در پی نوشت نکته ای را دیدم که برایم بسیار جالب بود

خدایا میدانم که می خواهی که چنین باشم تا به چنان که نشان است ختم شوم

و این گفته بسی جای تامل دارد

سلام

هرچند بنده را بدون هیچ سبقه بحثی و حرفی و جدل و مشکلی کافر خواندید و دیگر تصمیم به حضور در صفحه شما نداشتم امّا چون مشخص نیست نظرات دوستان معمولاً برای کدام کاربر گذاشته می‌شود با کامنت آقایِ عزیزیان وارد صفحه شما شدم و گفتم: حالا که وارد شدم سلامی کنم و نظری بگذارم و بروم!

با نظر جناب آقای عزیزیان موافقم
ضمن این‌که شما هر هدفی از شعر داشته باشید رعایت مرامنامه شعر باعث می‌شود مخاطب به آن برسد و بیان این مطلب که من شاعر نیستم چیزی را حل نمی‌کند به نظر شما اگر جناب صدرالمتألهین یا بوعلی سینای بزرگ یا حضرت لسان الغیب حافظ و... حرفی مانند شما می‌زدند از کتب و رسائلشان گرفته تا شعرشان خواندنی بود و خوانده می‌شد!

در مورد قافیه نیز که جناب عزیزیان فرمودند و پرسیدید چرا مقفا نیستند خب پر واضح است ضمیر باید از قافیه ساقط شود و بعد ببینیم قافیه درست است یا خیر


داد+مش
خوان+مش

می‌بینید که قافیه صحیح نیست

خوان با دان، آن، جان، زعفران و... مقفاست

داد با یاد، شاد، ابعاد، اجداد، اضداد و ...

اگر جای دادمش می‌فرمودید دانمش قافیه سر سلامت بود
حرف آخر کاش با همین زبانی که نظرات را می‌نویسید شعر می‌سرودید!

موفق باشید

میرداماد، شنیدستم من
که چو بگزید بُن خاک وطن

بر سرش آمد و از وی پرسید
مَلکِ قبر که: «من ربک من؟»

میر بگشاد دو چشم بینا
آمد از روی فضیلت به سخن:

اسطقسی‌ست - بدو داد جواب -
اسطقسات دگر زو متقن

حیرت افزودش از این حرف، مَلک
بُرد این واقعه پیش ذوالمن

که: «زبان دگر این بنده تو
می‌دهد پاسخ ما در مدفن»

آفریننده بخندید و بگفت:
«تو به این بنده من حرف نزن

او در آن عالم هم زنده که بود
حرف‌ها زد که نفهمیدم من!»
(نیما یوشیج)

سلام آقای سلیمی عزیز🌹
ارادت داریم🌹
این شعر نیما یوشیج رو فرستادم که بگم دریای دلتون آروم باشه، همیشه انسانهایی مثل شما بوده اند که اندیشه هاشون در قالب گنجینه ی کلماتشون نمیگنجیده، و بنابراین درکشون دشوار بوده.
گاهی آگاهی انسان از محدوده ی کلمات فراتره، پس طبیعیه که نه بیانش در توان اندیشمند باشه، نه درکش در توان شنونده، در هرحال شک ندارم که در ذهن شما چیزی هست، چیزی که این ناچیز از درکش عاجزم... ولی صداقتت رو تحسین میکنم و دوستت دارم🌹

دریای دلتون آرام🌹

درود بر جناب سلیمی گرامی
رد قلمتان زرنگار وبر مدار تفکر واندیشه
موید باشید وتندرست

درود
بسیار عالی
به امید دانش افزون
و درک بهتر از هستی
در پناه خدا

درود بر دوست گرامی جناب آقای سلیمی ارجمند
اینکه می اندیشید نیکوست
و اینکه میخواهید فراتر بیندیشید نیکوتر
پیروز و پاینده باشید

درود بزرگواران
گرچه این شعر پیچیده یا عمیق نیست اما به پیشنهاد استاد بزرگواری تا حدودی توضیح دادم تا دوستان در مفهوم هر نقدی هم داشتند راحت بیان کنند


در اصل این شعر را زمانی نوشته بودم که برای درک حقیقت وارد مسیری خاص شده بودم
بیت اول
هرکه دراین ره قدم ازخویش وسر
فارغ ازاین ره نتوان خویش وسر
هرکس که با عقل و تصمیم خود به این مسیر وارد شود
توان اینکه بتواند خویش را ازاد کند و این افکار را به سر اورد نخواهد داشت در حقیقت هر چقدر که وارد اگاهی و حقیقت شوید بیشتر درگیر و اسیرش خواهید شد

2 گربه سرازخویش جهان سرکجا
جز نتوان دید عدم ، هر کجا
اگر در افکار خویش دنبال پیدا کردن سراغاز (اغاز و پایان )جهان هستید به هر سویی که بنگرید و بدانید در حقیقت چیزی جز عدم را نخواهید فهمید اینجا عدم همان خداوند اگاه و والاست و انسان هیچ وقت هیچ نخواهد فهمید

۳ صالح و فاطر که جهان جان من
خاطر ازاین نیز که زندان من
اگر پندارید که خلقت و گشایش و حسن ارزشش بخاطر وجود من و زندگی من در ان است بدانید که شاید وجود شده بخاطر اینکه زندان تو باشد

۴ من نه تو ای دل که تو از من شدی
کی به چنین خفته سر از تن شدی
۴ اینجا بحث روح و جان است روح منظورهمان اگاهی است مصرع اول می گوید که در جهان اگاهی و درک و معنا توسط انسان وجود امد پس چرا قرار شد که روزی از سر خاموش شوی و تن را رها کنی( یعنی انسان بدون اگاهی جسمی مرده است پس مصرع دوم مصرع اول را باطل می کند
یعنی اگر جسم اگاهی را اورد پس چرا بدون اگاهی جسم می میرد در حقیقت اگاهی هست که انسان را خلق می کند ) و اگاهی در اصل نوری از وجود اگاهی عالم ذر است
به نظر من وقتی می گویند خداوند نورالانوار است یعنی اگاهیِ اگاهی هاست انگار اگاهی کل همان خورشید باشد و اگاهی ما فوتونی از نور خورشید

۵ خاصِ که در عالمِ هر دیده سر
بی خبر ازخویش دوعالم به سر
رسم و خاصیت جهان اینگونه شده است که در دنیای هرشخص بینا و اگاهی از خویش و ذات خود بی خبر باشد و بر مغزش دو عالم است این دنیا و ان دنیا (یعنی انسان اگاه در دنیا با تمام درک و فهمش گرفتار رسومات خاص و عقایدی است که در موقع تولد بدون هیچ فهمی بر افکارش وارد می کنند)

۶ کس نتوان بر سه جهان سرکند
سر به همان گفته و دان درکند
اینجا کسی نمی تواند فکروجهانبینی یا نگرشی غیر از این نگرشهای مذهب گرا و جهان و جهان اخرت را داشته باشد چرا که با همان افکار و گفتنشان از عالمی یا بُعدی دیگرسردخود را از دست خواهد داد

۷ من به چنین سرکه به سر دادمش
ملک خدا را سه و ده خوانمش
اما از انجایی که من بااین اندیشه و مطالعات خود این نگرشها را به سر رساندم جهان ها یا یا بُعدهای خلق شده خدا را در ۱۳بعد درک کردم و و قبول دارم ( با توجه و قبول نظریه ریسمان در فیزیک )

۸ ملک نیرزد که به ما این و ان
گربه چنین بود خدادین وبان
اصلا این جهان واقعا ارزش ندارد که فقط بخاطر بودن ما و اعمالمان خلق شود و ان جهان بخاطر جزا و پاداش برای این‌جهان که اگر واقعا اینگونه بود خدا هم دین را به درستی نشان می داد و هم خودش حافظ و نگه دارنده دینش می شد



۹ عاقبت از مهلکه خالی کند
هرکه بدین سرچوخیالی کند
در نهایت هرکسی با چنین افکار نگرشی سر کند این افکار و یک جانبه نگری که باعث هلاکت جان و اگاهیست را رها می سازد

در اصل این شعر حرف از خدای راستین ،جهان اگاهی و انسان را به سوالو جواب می کشد
که در ادامه بزرگی و گستردگی هستی را از بسیار در بسیار در بسیار بزرگ بودن خداوند می داند که همان اگاهی است و روح همان اگاهیست که به انسان داده و انسان را به زمین تعبید کردند

ارادت جناب زارع عزیز گمان نمی کردم
متاسفانه در ترجمه بیش از خودم ضعیفم
نمی دانم چرا چیزی که خودم می نویسم نمی تونم همانطور توضیح دهم همین توضیح علیل را ده بار پاک نویسی کردم باز هم نتونستم درست کنم 😅
خدا بزذگواریتان را برکت بخشد جناب زارع 🌹🌹🌹🙏

سلام.درود.عالی بود.بسیار فلسفی و عارفانه

سلام استاد
بسیار زیبا و پرمفهوم بود