آی ای دیرفهم!

سلام و درود بر شما
و یکان یکان عزیزان مهربان و صمیمی صفحه ام
با عذرخواهی از عدم لیاقت و توان پاسخ به محبت شما

اما خواهر ارجمند بدلایلی که شاید بدانید قادر به پاسخ محبت عزیزان صفحه ام نیستم اما چون سوال فرمودید بر دیده منت در قالب چند نکته عرض میکنم

اول اینکه خواهر گرانقدر و بزرگوارم
اصول نوشتاری حقیر مبتنی بر معنامحوری و شعرنوشت است که قالب خودبافته خودم میباشد، پس مخاطبان از جان عزیزترم با خواندن یک بار و گذرا به بطن سروده ام دسترسی چندانی پیدا نمی کنند مگر حوصله داشته باشند و وقت بگذارند و خود را سطر به سطر همراه سروده ام کنند!

دوم خواهر گرانقدرم
پرسش شما خالی از لطف نبود و نیست، عکس اثر یعنی عکس دریاچه ارومیه و شروع اثر به وضوح میگوید:

آی...
ای...
لنگِ مرگامرگِ چه دریا
_ چه دریاچه

آن آی و آن ای خطاب به سیاست زده بی کیاست است، پس قلم بنده اگرچه تیز اما حول محور اشخاص و شخص نیست، این شاخصه شعر حقیر است که وقتی ظلم بر مظلوم و مظلومانی چه آن مظلوم کودک کار ایرانی باشد و چه آن مظلوم خرچنگ و لاک پشت و آب خزر و دریاچه ارومیه، چه آن مظلوم زن جان به لب رسیده از دست نری به نام شوهر در افغانستان و پاکستان و هند، چه آن مظلوم سیاه و سرخ پوستی در ینگه دنیا، چه در مکزیک و مراکش و فلسطین و لیبی و هرجا زبان قلمم سرخ ست و به اندازه وظیفه به سلاخی ظالم میرود، وگرنه خیالتان راحت کم از اشخاص چه در مجازی و چه در حقیقی زخم زبان و بددهنی و کج تابی و کج خلقی ندیدم و نشنیدم اما فی الفور فراموش میکنم، تنها از آن فرد یا افراد دوری میکنم مبادا حرمتی بشکند و حریمی آلوده شود فقط عیبم این است که طرف را از ته دل می بخشم اما دیگر هرگز با او مراوده ای برقرار نخواهم کرد، ضمن اینکه اگر من آن بد کنم که بر من روا شده و میشود پس فرق من و او در چیست؟ مگر جناب مالک اشتر نخعی جواب آن سبزی فروش را که حرمت شکست را با شمشیر داد، رفت و در مسجد دعا برای اهل شدنش کرد و بس

دلی که جای کینه باشد شعر در آن جا ندارد، حقیر هر که بد کند میبخشم اما به جد از او به پرهیز میکنم مگر از حد آزارش بگذرد که زیاد از حد مزاحم آرامشم شود و مرا ساده لوح انگارد که دیگر صبر بنده هم لبریز شود اما تا جایی که بتوانم به حسابش نمیآورم!