حسود

با خلایق جنگ دارد سینه ی تنگ ِ حسود
صلح و آتش بس ندارد آتش ِ جنگ ِ حسود

منطق ِ او هَنگ کرده در سرش، پیوسته هست
طرح ِ جنگی روی میز ِ کار ِ سرهنگ ِ حسود

موج ِ تخریب ِ حسادت تا به سمتش می رود
می دود سمت صدفها فکر ِ خرچنگ ِ حسود

نغمه هایش تلخ تر، از زهر ِ مار ِ زنگی است
غصه دارد روز و شب، ساز ِ بدآهنگ ِ حسود

دشمنی در خط به خط ِ صحبتش پیدا، ولی
دوستی جایی ندارد توی فرهنگ ِ حسود

گاه در اوج ِ ستایش... گاه در اوج ِ غرور
بی نصیب است از تعادل، حس ِ آونگ ِ حسود

طول ِ موجش بین ِ رنگ ِ سبز و نارنجی... ولی
رنگ ِ زرد ِ زَر کجا و زردی ِ رنگ ِ حسود

دوری از قلب ِ حسود آیین ِ عقل ِ سالم است
می خورد بر کودک و پیر و جوان... سنگ ِ حسود

(م. فریاد)

پی نوشت:
ندارد