مناجات خدا

درودبرشما
مناجات زیبایی بوددرددلی صادقانه باخالق
البته درخیلی جاهامشکل وزن هم داشت که بایدویرایش شود

درود بر شما جناب
با عنایت بر اجازه ی نقدی که فرمودید

برخی مصاریع خارج از وزن است
و در برخی مصاریع قافیه ها درست نیست

مانند
قصور و وجود

اما در کل مناجات زیبایی بود به لحاظ مفهومی

بمانید به مهر و بسرایید

☘️☘️☘️☘️☘️☘️☘️☘️

درود بزرگوار
بسیار زیبا و دلنشین بود
با نظر استاد محمدی عزیز موافقم

سلام و درود،
شاعر خوش قریحه،
جناب فریبرز رامیار،
بسیار خرسند هستم که شما را به همراه سروده زیبایی در صفحۀ « شعر ناب » مشاهده می کنم. اجازه می خواهم چند نکته را جهت برجسته نمودن ضرب آهنگ و مفاهیم بالایی که ارائه نموده اید تقدیم کنم:
قبل از همه در تعیین عنوان سروده سهوی صورت گرفته است که لازم بود آن را بصورت یک مثنوی معرفی نمایید.
دوم مجموعۀ اشکالاتی هر چند جزیی در وزن و رسایی معنایی وجود داشت که بصورت پیشنهاد آن ها را تقدیم میکنم. تمامی این پیشنهادات داخل « گیومه » مطرح شده اند. همچنین وزن زیبا و گیرایی را برای سرودۀ خودتان انتخاب نموده اید که وزن شاهنامه می باشد و ارکان آن « فعولن فعولن فعولن فعل » به نام بحر « متقارب مثمن محذوف » می باشد. در متن شعر به افراط به جای هجای بلند از حرکه های کوتاه استفاده کرده اید ( اشباع: تبدیل اجباری مصوت های کوتاه به بلند )که داخل در « ضرورات وزنی می باشد » و اشکالی ایجاد نمی کند. اما اگر هجای های بلند در جایگاه خودشان حضور یابند طنین وزنی بیشتر و گویاتر خواهد گردید. الگوی وزن مذکور « 10110110110» می باشد:
متن پیشنهادی بدون دخالت اساسی در مضمون و معنی و تنها به قصد اصلاح وزن و بهبود رسانش معنی:

سلام از تمام وجودم به تو
دعای از زبان قصورم به تو

خدایم تو « هستی » ‌ ثنایت کنم
« مبادم ز سختی شکایت کنم »

گدایی ز « خوان » کریمت سزاست
« من » اَر « ناسپاسم » خدایی تو راست

جوانی نرفته جوان تر شدم
به مکتب نرفته سخنور شدم

ازین پس به « عزمَم » عبادت کنم
بر اسلام « نابَت » اطاعت کنم

فدایت تمام تن و هستی ام
ز خمرت خمار می و مستی م

امیدم به « وصلی » که بارم دهی
شفاعت به روز شمارم دهی

من از ناثواب « اَر » کنم زندگی
نشانم « نباشد به جز » بندگی

« نقابی » به « رویَت » نگیری چرا
به غفلت دچارم به هر ماجرا

مسیرم عروج « و » قرارم فضا
تنم خصم « و » روح نمازم قضا

بباید « مُدامَت » عبادت کنم
بدان راه کسب سعادت کنم

به عزلت « بیانَت کنم درد و » راز
بگویم ز حسن ات به ایل از فراز

« شوم » عندلیب« ی » غزل سر کنم
« ز اَشکم رُخِ مردمان » تر کنم

کفایت به غار« اَر » تو یارم شوی
به هر « معضلی تو » نگارم شوی

شوی افتخار من و انجمن
نماند « نشانی » زِ «آ»ن اهرمن

سری بر سجود « و » بر آیین « تو »
اجل تیغ مرگ« ی » ز آستین « تو »

چه باکم ز هجر دگر دوستان
به رضوان « همه اهل » یک بوستان

« مؤدَّب » به گاه بیان و کلام
« مقدَّم ز هر چیز آرَم » سلام

« به پا در » حریم رخ ات کردگار
امید و سحر « جملگی » رامیار

شب و روز ما « صرف » وصلت شود
فراموشمان « همِّ » دولت شود

زکات«ی به علمَت بکن » نشر آن
به منظوم « باشد » و یا نثر آن

بیفتم به دام ولایت ز تو
« شوم راهجوی » هدایت ز تو

فریبرز« و » محوِ کمالات تو
به حسرت « دلَم » در ملاقات تو

زبانتان گویا
قلمتااان نویسا
هزاران درود

درود.برشما

بسیار عالی

سلام دودتان باد احسنت

عالی بود

درود بر برادر عزیزتر از جانم ،
خوش آمدی
شعرهایت گویای حال زیبایی است که در درون توست
پیروزیت آروزی من است ومیدانم آرزویم را بر آورده میکنی
انشاءالله

درودتان جناب آقای مجید نیکی (سبکبار) استاد بزرگوار
درود بر صبر و هنرتان
وسپاس از زحماتی که متحمل میشوید
دست مریزاد خسته نباشید
وجود پر افتخارتان همیشه سلامت