نذرِنور

آسمان گرگ ومیش است
گه بارانیست وگه تکه ابری قلقلک میدهد ماه را وبوسه میزند بر  ستاره گانِ خفته درآغوشِ ماه

مستانه  بادمینوازد موسیقیِ تولدِنوزادی ازدلِ مادری شصت ساله را
سگِ گله می پیمایدِفرشته  یِ  مرگ را بربیشه یِ خفته درآغوشِ ده را
سکوت  آوازِ نی از گلویِ خشکیده یِ چوپان را راهی میکندسمت وسویِ گوش هایِ کرِروستاییان

گویی دوباره دزد به آغُل زده
وگوسفندی شیون را رختِ تنِ دزدِ عریان کرده
روباه  نگهبانی میدهددرکنارِچوپان
وسگ راه میشودبرایِ دزدِگله
دختران برگلدسته هایِ مسجدفراخوانی گرفته اند
ودعایِ بخت گُشایی  را  زینت میدهند به چلچراغ ها
پیران درمیدانِ کشتی باهم دیگردستِ صلح میدهند
وکودکان درپس کوچه هایِ ده دشنامِ جدوآباد
دیشب درخانه یِ اقدس پیرزنِ هفتاد ساله جمعی مهمان بودند  که خوراکشان پِچ پِچ بود
تاریکی برددلِ شب حکمرانی میکند
مادران برشالیزارهادوش به دوشِ مردانشان زمین را میبوسندتاجوانه زندعشق درمیانِ محصولشان
بی بیِ مهربان درتاریکیِ شب نذرِنورمیکند و برسردرِخانه هافانوسی ازنورها را بدرقه یِ چشمِ کورانِ ده میکند....