خانه مترکه

چون خانه‌ای متروکه پر اندوه و بی‌چیزم
از خاطرات ساکنان رفته لبریزم
سربازی از پس کوچه‌های گرم اهوازم
در بخش‌های پادگانی سهم تبریزم
ذهنی پر از معشوق‌های دیدنی دارم
در ظاهر اما زاهدی با زهد و پرهیزم
این زندگی تلخ است یا شیرین نمی‌دانم 
در زندگی فرهاد و در رؤیام پرویزم
تا تازه‌تر گردد دوباره خاطرات تلخ
گاهی نمک بر زخم‌های کهنه می‌ریزم
مرتضی براتی