زندگی

سوز زمستان تا همیشه در رگان ماست
در تير هم سرمای دی در استخوان ماست
ما عاشق یک لا قبا در عشق ناکامیم
 چون خسرو و ابن‌السلامی هم‌زمان ماست
بی‌غش اگر چه از تَل آتش گذشتیم
اما شر سودابه‌ باز در خاندان ماست
سهراب‌وار هر چند با رستم به مهریم
او با فریب و خنجرش در قصد جان ماست
این زندگی یک داستان بی سر و ته بود
بن‌مایه مرگ سیه در داستان ماست
لب‌هایمان در خنده طرح مضحکی دارد
چون زخم‌های بی‌شماری در دهان ماست
در واقع از تردید سرشار و  پر از هیچیم
در ظاهر انبوه معانی بر زبان ماست