پروردگار قلم

بر مزار شاعران رفتم و مستم کردند
تا خود صبح همه دست بدستم کردند
جملگی از دم خود باده نابم دادند
با دوصد قافیه مدهوش و الستم کردند

بگذشت از سر شب جام ردیفم دادند
به گمانم که مرا باده پرستم کردند
تا نشستم دو سه صد پیک غزل چرخاندند
بی سر و پا بودم و من بی سرو دستم کردند

من خواستم دو سه خط چهارپاره بنویسم
آنقدر خوش سرودند کزنجیر بشصتم کردند
چو سحر شد همگی خرقه خود برچیدند
در خفا پادشه شعر بدستم کردند