به مو رسیده

سلام و درود

شما شاعری مهارت بیان و زیبا اندیش هستید.

این غزل در آخر هر قافیه ، بعداز حرف نون ، نیاز به مکث دارد و انگار یک هجای کوتاه در آن بخش کم دارد. به نظرم باافزودن حرف (که ) به اولِ ردیفِ ( ندارم ) ، سپس با جابجایی برخی واژگان ، می توانید وزن یکنواخت آهنگین را تا پایان سروده حفظ نمایید . غزلی بیکران زیباست .

سلامت باشید و شاد

سلام به همه عزیزانی که شعر من رو میخونن. خوشحال میشم شعر رو نقد کنید و ایرادات رو گوشزد کنید 🙏🙏❤

درود بر شما بزرگوار
وچه زیبا قلمی نگاشته اید

دیریست که از لطف رفیقان خرابم
هستند و نیازی به نمکدان ندارم

آنقدر به ویرانه‌ی خود خو گرفتم
افسرده شدم، میل به عمران‌ ندارم
بسیار عالی بود
مانا باشید ونویسا قلمتان

انشاالله کلنگ برداری اگر نداری قرض کن
دوباره عمران و آبادانی را شروع کن
که این بار که آمدیم در خراب آباد دلت اتراق نکنیم
دلت شاد و روزگارت خرم باد

درود برشما

درود جناب شریفی عزیز
شعر زیبا و مثل همیشه روونی بود 👏
من دوجا احساس کردم وزن درست نیست

*مصراع اول بیت دوم
*مصراع اول بیت چهارم که میشه «ی نکره » رو حذف کرد و به جاش وابسته شمارشی« یک» نوشت
این شکلی : من روح تبر خوردهٔ یک سروِ عظیمم
شاد باشید و سلامت 🤍

سلام و درود جناب شریفی عزیز
"مستفعلُ مستفعلُ مفعولُ فع لن"
وزن ایراد ندارد از لحاظ فرمولی ، ولی وزن خوانا و روان و دلپسندی نیست...
و ما شعر های زیادی داریم بر وزن"مستفعلُ مستفعلُ مستفعلُ فع لن " که بسیار نزدیک است به شعر شما و گوش مخاطب به ان عادت کرده و با خواندن شعر شما دچار اشکال می شود و نمی تواند شعر را روان بخواند
ختم شدن قافیه ها در مصاریع زوج به "ان" باعث شده در خوانش این مصرع ها رکن مستفعلُ به جای مفعولُ داشته باشیم اما در تقطیع "نون" ساکن را حذف می کنیم و از لحاظ فرمولی"مفعولُ" می شود....خلاصه که در انتخاب وزن سعی کنید وسواس به خرج دهید و این حرف که :"من معنی را فدای وزن نمی کنم" بسیار غلط است...هم باید معنی و محتوا در قدرت باشد و هم وزنی زیبا داشته باشد
اما برویم در محتوای شعر

از بغض پرم حیف که باران ندارم
آنقدر گلو پر شده، میزان ندارم

مصراع اول ضعف تالیف دارد...از بغض پر هستید درست و چه ارتباطی با این دارد شما افسوس بخورید که باران ندارید؟؟؟
اگر منظورتان این است که برای خالی شدن از بغض گلو می خواهید ببارید،قطعا ترکیب "باران داشتن" مناسب نیست و مفهوم باریدن را نمی دهد،حتی اگر مفهوم باریدن را هم از ان دریافت کنیم... این مصرع طوری پرداخته نشده که در ان ارتباطی بین خالی شدن بغض و باریدن باران باشد
در مصرع دوم "میزان ندارم" به چه معناست....خودتان میزان ندارید یا بغضتان میزان ندارد؟؟؟(جبر قافیه و ضعف تالیف)

بیت دوم خوب است
بیت سوم هم خوب است و پارادوکس لطف رفیقان و نمکدان و استعاره هایی که ایجاد کردید بسیار زیباست
بیت چهارم زیباست
و اما بیت پنجم
مصرع اول را می فهمم:من، روح تبر خورده‌ی سروی عظیمم
ولی مصراع دوم را اصلا متوجه نمی شوم
از زخم و ترک نایِ زمستان ندارم
از زخم نای زمستان نداشتن به چه معناست(جبر قافیه)
رسیدن زمستان...سردی زمستان....برف زسمتان....سکوت زمستان.. وو ...زمستان؟؟
ان هم سروی که همیشه سبز است و زمستان و بهار برایش فرقی ندارد و مصرع دوم شما نمی تواند حسن تعلیل باشد
بیت اخر هم زیباست


در کامنتی درخواست نقد داشتید....البته هرچه گفتم را می توانید نپذیرید
زنده و سلامت باشید

سلام و هزاران درود بر شما جناب شریفی مقدم گرانقدر.
سروده‌ی بسیار زیبای و دلنشینی بود.
اما احساس کردم که در برخی از مصاریع وزن کم است. اگر اشتباه نکنم وزن شعر مفعولُ مفاعیلُ مفاعیلُ فعولن هستش، با نقد بانو کوهواره موافقم برای زیبایی شنیداری شعر نابتون

عذر میخوام بابت جسارت در نقد، موفق و موید باشید.