هنوز

هنوزم مثل قبلا خوب و زیبایی
دوتا چشمِ سیاهت باعثِ مستی
یه لحظه شهر و زنده کردی‌و کُشتی
کشِ موهات و که وا کردی‌و بستی!

هنوزم لاله زاره دشتِ تونیکت
تنت رو دیده و از ذوق گل کرده
زمستون و بهارم ریختن تو هم...
ببین! عطر تنت فصلا رو خل کرده

نمیدونم کجا ها رو غلط رفتم
که دستِ دیگه ای ما بینِ موهاته
که هر دفعه مژه رو گونه هات افتاد
به جای من میونِ آرزو هاته

که دستش رو تنِ برفت پتو باشه
صدای پات تو خونه‌ش غزل میشه
تمومِ روزش و تو فکر تو باشه...
که وقتی خسته برگرده، بغل میشه

برای من تحمل کردنش سخته
که واسه اخم و خنده‌ هاش میمیری
کبوتر میشی و  جلدِ دوتا شونه‌ش
که از دستِ رقیبم دونه میگیری

برای من تحمل کردنش سخته...
که دستش شب به شب زیر سرت باشه
اگر چه بی تو میمیرم، ولی میرم
که اینجوری گمونم بهترت باشه



مهدی شریفی مقدم