تقدیم به خدای که برایم همیشه تسکینی است گران

سلام خدایا
من ازتنگنایِ یک حنجره نامت راصدامیزنم
نه اهلِ فریام
نه اهلِ اشک
من گه گاهی دردم رابه لبخندگره کورمیزنم
وگاهیِ درازابه قلبِ دفترم
خدایا  نه اهل التماسم نه اهلِ زاری
اماتوخدای هستی وبربنده ات آگاهی
من ازدرون سرشارازباریدنم
باریدنِ سخن برانتهایِ خطوطِ دفترم
خدایامن درخود  نه   ناتوانم  نه  دورازایمان
فقط ذره ایی لبریزم ازدردِ بی امان
خدایا برمن بباربارانِ معجزه را
حالِ بدم راشفابده
بدونِ نگاهِ به نامه یِ عملم