نجوایِ خفته بربسترِشب

نگران نباش
قلم دکمه یِ گلویم را بازکرده
وبغض تفتیش میکندخاطراتم را
نگران نباش
امشب میبارم
وسیراب میکنم دفتررا ازواژه ها
دوباره میخندم
دوباره میرقصم
وبه خیالم میشودبازهم کودک شد
وخودرا به جشنِ بوسه هایِ شب دعوت کرد
به خیالم بازهم میشود
ماه رابلعید
ونور را درخودکنکاش کرد
و
صدارادرخوداسیر
کرراشفا بخشید
و
بوسه ای زد بردستانِ پدر
دوباره میشود  در زیرِچادرمادرپنهان شد
تاپیداشویی وازنومتولد
بخندی
برقصی وبانگ اذان رادرآغوش کشی
دوباره میشود
خدای را درآغوش گرفت
و
چشمکی به آسمان زد
ستاره هارا گیس کرد و دورِ سَرِ کودک سرطانی چید
دوباره میشود رود را به باغِ خشکِ مش عبدالله آورد
خورشیدرا بربامِ کودکِ نابینا
وآوازِبلبلان را به گوش هایِ کودکانِ کر
وبوسه را برتنِ کودکانِ پروانه ای تقدیم کرد
دوباره میشودبهشت رادرآغوشِ کوردلان بیدارکرد
زنی رابه آغوشِ رفته یِ مردی عاشق وصله یِ کورزد
آوازهارابیدار
واوج داددرمیدانِ شهر
تادختران برقصند
وسرودِ همبستگی رافریادزنند
دوباره میشود
لبریزشد
ازبوسه
عشق
آواز
فریاد
نیایش
دوباره میشودمتولدشددرمیانِ دردها